تولید مشترک راه ورود به بازارهای جهانی است/ ثبت درخواست ۱۰ کشور
تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۲۳۶۹۷
به گزارش خبرنگار مهر، نشست تشریح دستاوردهای اجلاس روسای سینمایی کشورهای منطقه در تهران با حضور کشورهای ایران، روسیه، ارمنستان، تاجیکستان، ازبکستان، قرقیزستان عصر امروز ۲۱ بهمن ماه در خانه جشنواره برگزار شد.
در ابتدای نشست رائد فریدزاده مدیر بخش بین الملل جشنواره در سخنانی بیان کرد: نشست امروز براساس جلسه دیروز و نشست همکاری سازمان سینمایی ایران با سازمان‌های سینمایی کشورهای منطقه برگزار می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تا امروز ۱۰ کشور درخواست تولید مشترک برای ما ارسال کردند
در ادامه این نشست محمد خزاعی درباره برگزاری این اجلاس عنوان کرد: یکی از ابتکارات این دوره نشست کشورهای مشترک با هم برای همگرایی بیشتر در جهت تامل و پرداختن به موضوع سینما بود. همه ما می دانیم که سینما زبان مشترک جهانی است و سینما است که می تواند خیلی دغدغه های حوزه سیاسی، اجتماعی و ... ملت ها را برطرف کند. سینما می تواند خیلی از کشورها را به هم نزدیک کند. کشورهای منطقه در این سال‌ها در حوزه سینما کمتر مورد توجه بوده اند و جلسات کمی در این حوزه برگزار شده است. برهمین اساس در یک سال گذشته در سازمان سینمایی سفرهایی به کشورها داشتیم و تفاهمنامه هایی نوشته شد.
وی ادامه داد: یکی از اهداف ما جدا از کشورهایی که قبلا با هم مشارکت داشتیم ارتباط و همگرایی با کشورهای منطقه که از لحاظ قومی، اجتماعی و سیاسی به هم نزدیک هستیم، است. بر همین اساس برخی سفرها آغاز و تفاهم نامه هایی رد و بدل شد و دعوت کردیم نمایندگان کشورها در ایران حضور داشته باشند. تا امروز ۱۰ کشور درخواست تولید مشترک برای ما ارسال کردند که در فارابی در حال بررسی است و در سال ۱۴۰۳ براساس بودجه ای که داریم این طرح ها را بررسی می کنیم. روسیه، لبنان، چین، ازبکستان، پاکستان، ارمنستان، ژاپن، کره جنوبی از جمله کشورهایی هستند که درخواست تولید مشترک داشتند. این سرآغاز یک اتفاق خوب است برای سینمای ما است.
یکی از راه های ورود به بازار جهانی تولید مشترک است
خزاعی یادآور شد: اگر ما بخواهیم از این مرحله عبور کنیم و اقتصاد سینمای ما تقویت شود باید وارد بازارهای جهانی شویم و یکی از راه های ورود به بازار جهانی تولید مشترک است. نگاه ویژه ای در دنیا به سینمای ایران وجود دارد اما در زمینه اقتصاد سینما در آن سوی مرزها به موفقیت های چشمگیری دست پیدا نکردیم. زبان مشترک فرهنگی و تولید مشترک باید مورد توجه قرار گیرد. دومین راه نیز این است که زبان مشترک بین الملل داشته باشیم و با آنها گفت‌وگو شود. اما این نکته هم وجود دارد که به دلیل تحریم‌های فرهنگی، گاهی این اتفاق نمی افتد و پخش کننده فیلم های ایرانی را قبول نمی کنند.
وی افزود: سال گذشته گروه‌هایی به شدت برعلیه ایران اقدام کردند و این موضوع سینمای ایران را کمی تحت تاثیر قرار داد. در همین شرایط جالب است بدانید که ما در ۱۰ سال گذشته ۲۳ فیلم تولید مشترک داشته‌ایم. این تفاهمنامه آغازی است که ما در عرصه‌های بین‌المللی و مخصوصا در منطقه حضور جدی‌تری داشته باشیم.
در ادامه فریدزاده به این نکته اشاره کرد که دانیل دانیلیان معاون وزیر فرهنگ ارمنستان به دلیل قراری که از قبل داشته، مجبور به ترک سالن شده است و رییس سازمان سینمایی روسیه هم صبح فردا به تهران می رسد تا در اختتامیه حضور داشته باشد و جلساتی را برای تولید مشترک و همراهی برگزار کند.
علاقه به اکران فیلم‌های تاجیکستانی در ایران
در ادامه محمدسعید شوهبون از تاجیک فیلم گفت: سینما در زمینه انسانیت می تواند فعالیت های گسترده‌ای داشته باشد. ما با ایران تعریف های مشترک داریم. امروز در شهرک سینمایی غزالی بودیم و چیزهایی دیدیم که در فرهنگ هر ۲ کشور بسیار مشترک هستند. ما فکر می کنیم که باید همکاری‌های مشترک را با ایران آغاز کنیم. همچنین فیلم‌های تاجیکستان باید در ایران اکران شوند.
وی بیان کرد: من در این جشنواره دیدم که جوانان بسیاری حضور دارند و با هنر و استعداد خود آثار خوبی تولید می‌کنند. می‌بینم که در اینجا جوانان در راه سینما کوشش می‌کنند. ما در تاجیکستان هرساله جشنواره‌هایی داریم، امسال نیز جشنواره ملی تاجیکستان برگزار می‌شود و دوست دارم که امسال در این جشنواره سینماگران ایرانی حضور جدی داشته باشند. من در ایران فقط فیلم‌های احساسی ندیدم بلکه قصه و امید و آینده را هم دیدم.
مذاکره برای گسترش روابط ایران و قرقیزستان
سپس آکژول بکبولوتوف از قرقیزستان عنوان کرد: باتوجه به تفاهمنامه دیروز، من به نوبه خودم از طرف قرقیزستان امضای این قرارداد را تبریک عرض می‌کنم. برای گسترش روابط میان ایران و قرقیزستان در حال مذاکره هستیم و امیداریم تا پایان سال قراردادهای دوجانبه‌ای را امضا کنیم و فیلم‌های ما در ایران و فیلم‌های ایرانی‌ها در کشور قرقیزستان اکران شوند.
وی ادامه داد: ما ارزش فیلم‌های ایرانی را در بازارهای جهانی درک می‌کنیم و امیدواریم که فیلم‌های ایرانی را در جشنواره قرقیزستان ببینیم و لذت ببریم. چنین قراردادهای دوجانبه‌ای اجازه می‌دهند تا ما فرهنگ‌مان را به کشورهای مختلف ببریم و تماشاگرهای بیشتری داشته باشیم.
کمال اویسال معاون سازمان سینمایی ترکیه نیز در این نشست بیان کرد: این جلسه باید زودتر تشکیل می شد و ما باید زودتر همدیگر را می‌شناختیم و تولیدات مشترک را شروع می‌کردیم البته هنوز هم دیر نیست. ما با دوستانی که امروز در اینجا حضور دارند تفاهمنامه داریم و با هم کارهای مشترکی تولید می‌کنیم. سینما نیاز به اقتصاد دارد و این کارهای مشترک باعث می‌شوند سینما گسترش پیدا کند. این قراردادها به ما اجازه می دهند که فیلم‌های قوی‌تری تولید کنیم. ما در این ۲ روز جلسات خیلی خوبی داشتیم. با آقای زین‌العابدین مدیرعامل بنیاد فارابی برای ۲ سال آینده برنامه‌هایی داریم. در ابتدا دوست داریم کارهای مشترکی بسازیم و در مرحله دوم دوست داریم در حوزه اکران فیلم در کشورهای همدیگر تلاش کنیم. در مرحله سوم نیز دوست داریم در جشنواره‌های هر ۲ کشور از فیلم‌ها حمایت شود.
دعوت از اهالی سینما برای حضور در جشنواره تاشکند
در ادامه رستم جبارو از کشور ازبکستان نیز مطرح کرد: ما ۳ روز در ایران هستیم و با دوستان عزیز صحبت کرده ایم و همکاری‌هایی خواهیم داشت. ایران و ازبکستان از قدیم خیلی دوست بوده اند و ادیبان و دانشمندان ما با هم ارتباط داشتند. سینما همیشه انسان‌ها و کشورها را با هم دوست کرده است. امیدوارم که جشنواره فیلم فجر مردم و کشورها را با هم دوست کند. در ازبکستان نیز سینما بسیار رونق پیدا کرده است. هرسال جشنواره بین‌المللی تاشکند برگزار می شود که همه شما را به این رویداد دعوت می‌کنم.
محمدسعید شوهبون نیز بیان کرد: ما یک فیلم تاریخی مشترک بین تاجیکستان و ازبکستان داریم. این فیلم باید در ایران، ترکیه، ازبکستان و تاجیکستان اکران شود زیرا به این کشورها نیز ارتباط دارد.
استفاده از ظرفیت شهرک‌های سینمایی و لوکیشن‌های طبیعی برای فیلم‌های خارجی
خزاعی در پایان نشست عنوان کرد: این اتفاق تصمیم بسیار بزرگی بود که میان کشورهای منطقه و آسیای مرکزی گرفته شد. در سال‌های گذشته کمتر به این موضوع پرداخته شده بود. امیدوارم از مرحله تفاهم نامه بگذریم و در سال ۱۴۰۳ شاهد اجرایی شدن این تفاهم نامه با کشورهای دیگر شویم. دوستان در بازدیدهایی که از شهرک سینمایی داشتند، تقاضا کردند از ظرفیت شهرک های ایرانی برای اعزام گروه های سینمایی شان استفاده کنند که همین مساله می‌تواند برای جذب سرمایه و اشتغال افراد کمک کننده باشد. همچنین ما لوکیشن های طبیعی چون کویر و دریا و خشکی در کشورمان داریم که هرکدام فضای جذابی دارند و می توانند تسهیلات خوبی را با آمدن این گروه ها به ایران و استفاده از این فضاها برای ما فراهم کنند. مساله دیگر بحث پست پروداکشن است که سینمای ایران در این زمینه نیز در منطقه حرف برای گفتن دارد و خیلی از کشورهای دوست دارند در حوزه های مختلف با ایران ارتباط برقرار کنند. چون هم قیمت پست پروداکشن در ایران کم است و هم متخصصان خیلی خوبی داریم. امیدوارم شرایط برای مراودات جدی فراهم شود.
کد خبر 6020146منبع: مهر
کلیدواژه: محمد خزاعی سازمان سینمایی جشنواره فیلم فجر کره جنوبی قرقیزستان ازبکستان ارمنستان ترکیه بنیاد فارابی تاجیکستان تولید مشترک سینمایی چهل و دومین جشنواره فیلم فجر جشنواره فیلم فجر فیلم سینمایی تئاتر ایران هنرمندان تئاتر سی و نهمین جشنواره موسیقی فجر شانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر فیلم پرویزخان جشنواره فجر موسیقی ایرانی جشنواره موسیقی فجر موسیقی انقلاب فیلم های ایرانی سازمان سینمایی کشورهای منطقه تولید مشترک برای گسترش تفاهم نامه فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۲۳۶۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدئو) ماجرای خدمتی که عباس کیارستمی در دهه ۷۰ به سینمای ایران کرد چه بود؟
فریدون جیرانی در آخرین گفت‌وگوی ویدئویی خود در «اعتمادآنلاین» روبروی ابوالحسن داوودی، کارگردان و تهیه‌کننده و فرهاد توحیدی، فیلمنامه‌نویس نشست و درباره شرایط روز سینمای ایران سخن گفتند.
در بخشی از این گفتگو فریدون جیرانی به سینمای عباس کیارستمی و تاثیر آن در دهه ۷۰ شمسی پرداخته است و با مهمانان به بررسی آن شرایط و دوره‌های پس از آن پرداخته‌اند.
به گزارش اعتمادآنلاین، در ادامه این بخش صحبت‌های جیرانی و ابوالحسن داوودی را می‌خوانید و می‌بینید:
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیدر تحلیل دولتمردان فرهنگی دهه ۷۰ خیلی از عناصر که ممکن است به تعبیر الان مزاحم به نظر بیایند، کارکردشان به نفع دولت و حاکمیت هم بود
*تفکر عباس کیارستمی با خانه دوست کجاست و کلوزآپ باعث شد روشنفکری تمام دنیا متوجه این‌جور سینما شوند و تاثیر جهانی گذاشت.
داوودی: و امر مهمی که داشت اینکه در تحلیل خیلی از دولتمردان فرهنگی آن زمان خیلی از این عناصر که ممکن است به تعبیر الان عناصر مزاحم به نظر بیایند، آن زمان کارکردشان به نفع دولت و حاکمیت هم بود. یعنی یک جوری چهره جمهوری اسلامی را در دنیا یک چهره جذاب‌تر و قابل قبول‌تری نشان می‌داد.
در عرصه فرهنگ معمولاً سیاست‌هایی که خیلی تند و تیز است، بیشتر از هر جایی تبدیل به شمشیر دولبه می‌شود
*چهره را خیلی عوض کرد.
داوودی: اشکال بزرگی که در روش و سیستمی که به نظر می‌آید حاکمیت بعد از این جریان در پیش گرفت، [این است که]به نظرم حاکمیت را بیشتر تبدیل کرد به یک حاکمیت ترسیده که برای اینکه از شرایط پیشگیری کند درخت را از بن برید. یعنی سعی کرد درخت را به‌نوعی از ریشه دربیاورد یا خشک کند، نفت بریزد که ریشه‌اش هم خشک شود؛ و این توجه را نداشت که همه این عناصر حتی منتقدترین‌شان، حتی کسانی که به نظر اوج اپوزیسیون جریان حاکمیت می‌آیند، نهایتاً در این سیستم پیچیده فرهنگی و ارتباطی که در دنیا هست می‌توانند منافعی را هم برای دولت بیاورند. به‌خصوص در حوزه فرهنگ. در حوزه سیاست اگر این را ببینید سیاست برخورد‌های خیلی سلبی و تند و تیز را ممکن است جواب بدهد، اما در عرصه فرهنگ معمولاً سیاست‌هایی که خیلی تند و تیز است، بیشتر از هر جایی تبدیل به شمشیر دولبه می‌شود. شمشیر دولبه‌ای که بعد از یک مدتی بیشترین خسارت را برای خود آن شمشیرزن به وجود می‌آورد. این چیزی بود که دوستان تحلیل نکرده بودند.
جشنواره فجر به جشنواره عمار و یک جشنواره شهرستانی بیشتر شباهت دارد/ قبل از اینکه بگوییم جیرانی چه چیزی بسازد، می‌گوییم جیرانی چرا بسازد؟
در واقع شاید مهم‌ترین مساله‌ای که وجود داشت این بود که در این دوره دوستان کاملاً بدون هرگونه تحلیلی بر اساس شرایط مدرن امروز سینما و جامعه رفتاری را پیشه کردند که از همین الان می‌بینیم خسارت‌هایش چگونه اتفاق افتاد. مثلاً جشنواره فجر تقریباً جزو دولتی‌ترین جشنواره‌های دنیا محسوب می‌شود. به خاطر مناسبتش، ویترینش، به خاطر اینکه سال‌های سال همه درگیرش بوده‌ایم. اینکه جشنواره فجر همواره زیر سایه سالگرد انقلاب حرکت کرده و تبدیل به ویترینش شده، با همه لطمه‌هایی که زده، اما باعث شده خود این جامعه در دورانی تبدیل به یک چهره ملی و سبب ارتباط بین این دو هم بشود؛
یعنی بین حاکمیت و مردم و به‌خصوص بخش فرهنگی و سینمایی. الان تصویر جشنواره فجر را نگاه کنید. جشنواره فجر واقعاً به جشنواره عمار و یک جشنواره شهرستانی بیشتر شباهت دارد که یک نهاد و جریان حکومتی برگزار می‌کند تا چهره‌ای که هم اهالی سینما و هم مردم آن را پذیرفته بودند که این شرایط به دلیل وضعیتی که داریم بهترین شکلی است که می‌تواند الان برگزار شود. اشکالاتش را هم پذیرفته بودند، اما الان اتفاقی که از سال گذشته به شکل عمده و آشکار شروع شد، تاثیرش را همین امسال چقدر در سطحی شدن و از دست دادن کیفیت گذاشته است. از دست دادن هویت به‌خصوص حتی بخشی که مربوط به حاکمیت بود.
یعنی این به نظرم خسارتش بسیار عمده‌تر از چیزی است که جشنواره فجر برای مردم داشت و دوستان این را در تحلیل خودشان متوجه نشدند که هر کدام از این اتفاقات، از این شمشیر از رو بستن‌هایی که در واقع نفی کردن یک طیفی که فکر کنند چرا برویم دنبال اینکه آقای جیرانی چه چیزی می‌خواهد بسازد. اصلاً آقای جیرانی چرا باید فیلم بسازد. وقتی این تفکر غالب می‌شود و این می‌شود که قبل از اینکه بگوییم جیرانی چه چیزی بسازد، می‌گوییم جیرانی چرا بسازد؟
سینمای ایدئولوژیک و سینمای پروپاگاندا از یک جایی به بعد خودش را مثل خوره می‌خورد به این دلیل که نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند
این تفکر خسارتش قبل از هر چیز به خودشان برمی‌گردد. به این دلیل که سیستمی که در تحلیل شما و فرهاد هم بود، رشد کردن سینمایی ایدئولوژیک و سینمای پروپاگاندا از یک جایی به بعد خودش را مثل خوره می‌خورد. چون سینمای پروپاگاندا به دلیل اینکه نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند و پل‌هایی را که مخاطب خودش نیاز دارد با درک و سلیقه خودش کشف کند و واردش شود، نمی‌تواند آنها را بسازد؛ بنابراین روزبه‌روز چه دولت بخواهد چه نخواهد، گران‌تر و غیرقابل ساخت‌تر می‌شود و به جایی می‌رسد که دیگر سینما، حتی سینمای پروپاگاندا، امکانش از دست دولت و نهاد‌های سازنده هم خارج می‌شود. چون این‌ها مخاطب ندارند.
در تولیدات سال قبل، تعداد محدود محصولاتی که بنیاد فارابی به عنوان مهم‌ترین بنیاد تقویت‌کننده سینما که به این دلیل شکل گرفته بود... به این دلیل که حمایت کند یکسری محصولات ساخته شود تا رابط بین فرهنگ ایدئولوژیک و حاکمیتی و مردم باشد...، اما عملاً به چه سرنوشتی دچار شده؟
محصولات امسال هیچ شانسی در ارتباط با مخاطب ندارند/ کوتوله کردن و سر بریدن کسی که سرش از میان جمع بیرون می‌آید جواب نمی‌دهد
سال گذشته و امسال تقریباً ۲۰ محصول داشتیم که از این تعداد تماماً در اختیار نهاد‌های مختلف بوده و سرمایه‌هایی که بیشتر سرمایه‌های دولتی بوده‌اند و شاید به جز یکی دوتا- که احتمال دارد بر اساس آن چیزی که دیده‌اند باشد، من هیچ کدام از محصولات امسال را ندیده‌ام-، اما کسانی که دیده‌اند به جز یکی دو مورد بقیه‌شان هیچ‌گونه شانسی برای اینکه کمترین اقبالی را بتوانند در ارتباط با مخاطب و مخاطب عام به وجود بیاورند [نداشتند]نه یک گروه خاص، گروه انتخاب‌شده که پول بدهند.
کسانی که تصمیمات فرهنگی می‌گیرند با شرایط و کسانی روبه‌رو می‌شویم که همان مثال معروف را به یادمان می‌آورند که بر سر شاخ نشسته‌اند و بن می‌برند و متوجه نیستند که این رفتار خشن، سلبی و تحریک‌کننده که پیش گرفته‌اند، فرار به جلویی که می‌بینیم که روزبه‌روز بیشتر می‌شود، این لجبازی از طرف تمام تصمیم‌گیران نسبت به اینکه همین است که هست، این سیاست حتی وقتی به جایی می‌رسد که دیدیم بعد از جشنواره فجر وقتی این میزان مهجوریت را مشاهده کردند، به جای اینکه این را تحلیل کنند، روزنامه معروفی که بیشتر از همه نسبت به این داستان واکنش دارد، عنوان می‌کند چه خوب شد که پای همه این عناصر را از سینما قطع کردید و ما همین را می‌خواستیم.
این کوتوله کردن و سر بریدن کسی که سرش از میان جمع بیرون می‌آید، به نظر می‌آید اولین چیزی است که ممکن است به ذهن هر آدم عامی بیاید که برای اینکه با یک مساله و بحران حاد روبه‌رو شود، چیزی که فکر می‌کند می‌تواند عامل بحران باشد از اول سرش را قطع کند. این فرهنگ جواب نمی‌دهد. این در سینما جواب نمی‌دهد. اتفاقی که شاید افتاده و دوستان کاملاً ندیده گرفته‌اند تغییر ماهیت جریانات و نوع ارتباطات فرهنگی است که سینما جزو عمده‌ترین‌شان است.
در بین محصولاتی که تولید می‌شود که حتی مربوط به سینمای زیرزمینی هم نیست؛ همین فیلم آقای صناعی‌ها فیلمی است که خیلی مشخص و قانونی پروانه ساخت گرفته و با همه اصول و نظارت‌های دوستان ساخته شده، اما چرا تبدیل می‌شود به یک جریانی که مثل لیف خرما نمی‌دانند چه‌کارش کنند. فیلمی که همه مراحل قانونی را طی کرده و بر آن اساس ساخته شده.
اگر بخواهیم به تعبیر همان اواسط دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نگاه کنیم، این فیلم باید از جانب مردم و حاکمیت افتخار سینمای ایران باشد. ممکن است حاکمیت نسبت به آن نقد هم داشته باشد هیچ ایرادی ندارد می‌تواند نقدش را داشته باشد، اما از یک طرف به عنوان یک تصویری [که جامعه آزاد را نشان می‌دهد]، جامعه‌ای که در آن امکان حرف زدن و ابراز سلیقه‌های مختلف وجود دارد، بیش از هر چیزی آن فیلم می‌تواند به حاکمیت و جریان بین‌المللی کمک کند. ۴۰ سال است که با پوست و گوشت و استخوان و تورم این را تجربه می‌کنیم که هیچ جور از این شرایط جهانی جدا نیست.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت